10 فرد تاثیرگذار تاریخ هنر در زمینه نقاشی رنگی


10 فرد تاثیرگذار تاریخ هنر در زمینه نقاشی رنگی



امروز تعدادی از افراد تاثیرگذار در زمینه رنگ در هنر را گردآوری کرده ایم. اغلب، زمانی که در مورد هنرمندان تاثیرگذار صحبت به میان می آید، افراد همیشگی و بسیار معروف مثل داوینچی یا مونت وارد می شوند. در حالی که در این مقاله در مورد بعضی از چهره های آشنا بحث خواهیم کرد، امیدوارم این بحث ها روزنه جدید به سمت تحول هنر به سمت کشف سبک های دیگر باشد.

لیستی که در پیش رو دارید، بدون هیچ اولویت بندی ارائه شده است، و بعضی از هنرمندانی را که نشانه ای پاک نشدنی در جهان هنر هستند را معرفی می کند.

Diego Rivera
شاید علاقه من به Metro-Detroiter و دادگاه Rivera در Detroit Institute of Arts باعث شد نام ریورا را در ابتدای این لیست قرار دهم. وقتی من به این لیست توجه کردم، بلافاصله به فکر تصاویر ریورا از دیترویت و روشی که او از فضا در یک نقاشی دیواری بزرگ استفاده کرده بود افتادم.


Diego Rivera (1886–1957 یک نقاش مکزیکی است که به خاطر نقاشی های دیواری و تفسیرهای اجتاعی درون آنها مشهور است. در 21 سالگی، ریورا در اروپا مشغول به تحصیل در رشته هنر شد که توسط فرماندار وراکروز برای این کار حمایت مالی می شد. او تحت تاثیر تحولات کوبیسم و شبه مدرن آن زمان قرار گرفت. او در سال 1921، در سن 35 سالگی به مکزیک بازگشت. این زمانی بود که که شروع به خلق نقاشی های دیواری بزرگ کرد. اولین نقاشی او توسط دولت مکزیک پشتیبانی شد و در مدرسه مقدماتی ملی در مکزیکوسیتی کشور مکزیک روی دیوار نقش بست.

 


آثار Rivera بسیار پر جنب و جوس و پویا بود و بیشتر و بیشتر تحت تاثیر کشورش قرار می گرفت. او با سوزه های اجتماعی در مکزیک، مثل انقلاب 1910، عقاید سیاسی جناح چپ و موضع ضد دین مبارزه می کرد. کار او تا حد زیادی گویا بود، او در هر فضا نقاشی های دیواری خود را به شکل جسورانه ای به تصویر می کشید که اغلب آنها هنوز هم به شکال بحث انگیزی باقی مانده اند.


Rivera پنج بار ازدواج کرد. نقاشی های دیواری او را می توان در چندین کشور دیگر هم پیدا کرد. بعضی دیگر نیز در کشورش در انستیتوی هنر دیترویت قرار دارد.

R. C. Gorman
(Rudolph Carl Gorman (1931–2005 یک نقاشی بومی ناواهو، متولد Chinle, آریزونا بود. Gorman به عنوان "پیکاسوی جنوب غرب" یا "پیکاسوی سرخپوستان آمریکا" مورد ستایس قرار می گرفت. او مانند بسیاری از بچه ها، نقاشی کردن را از سنین پایین آغاز کرد. او برای پیشرفت و ارتقای مهارت و هنر خود مورد تشویق قرار می گرفت که در نهایت از سوی شورای قبیله موفق به دریافت یک بورس تحصیلی برای کالج مکزیک شد.


اشتیاق او به نفوذ و تاثیر فرهنگ در هنر باعث شد او در سال 1965 یک نمایشگاه انفرادی در گالری منچستر در نیومکزیکو برگزار کند. با توجه به موفق بودن نمایشگاه، گالری R. C. Gorman Navajo را در Taos, New Mexico تاسیس کرد، جایی که برای سال ها در آن اقامت گزید.

آثار Gorman تحت تاثیر هنرمندانی مثل Diego Rivera و David Siqueiros قرار داشت. سبکی او در کارهایش از آن پیروی می کرد رئالیسم بود، او از اشکال انتزاعی برای خلق سبک خود استفاده می کرد. بسیاری از نقاشی های او روی تصاویر زنان بومی ناواهو متمرکز است و نقش زنان را در ملیت ناواهو و رابطه آنها با دنیا را به تصویر می کشد.


در ابتدا گورمن با رنگ روغن، اکرلیک یا پاستل کار می کرد. با گذشت زمان به چاپ سنگی و سرامیک روی آورد. گورمن در طول عمر خود در خلق تصاویر و فروش نقاشی ها و تصاویر چاپی اش موفقیت زیادی داشت.

Utamaro
(Kitagawa Utamaro (1753–1806 در ژاپن متولد شد و به عنوان یکی از بهترین هنرمندان تاریخ ukiyo-e به شما می رفت. آثار او اغلب پرتره زنان است. موضوع هنر Ukiyo-e اساسا زنان زیبا با ژانر افسانه ای، طبیعت و عاشقانه است.


زندگی اوتامارو به خوبی مستند نشده است. معروف است که او توسط Toriyama Sekein، هنرمندی که در مدرسه نقاشی Kano تعلیم دیده، که بعدا تمرکز خود را روی ukiyo-e قرار داد، آموزش داده می شده است، Utamaro، تحت نام
Kitagawa Toyoaki ادبیات و کابوکی بازیگران معروف را به تصویر کشید.

در اوایل سال 1780 او نام خود را به Utamaro تغییر داد و در نهایت تنها روی نقاشی کردن پرتره زنان کار کرد. او به دلیل نوع سوژه ها و ایده های دارای سبک های خاص بود که به شهرت رسید.


در 1804 اوتامارو به دلیل قوانین سانسور، برای به تصویر کشیدن یک رمان تاریخی ممنوع دچار مشکل شد. او به 50 روز حبس محکوم شد، آنطور که گفته می شود او پس از این حکم دچار افسردگی شد که تا قبل از مرگش نیز بهبودی نیافت.

اوتامارو بسیار فعال بود. او در طول زندگی حرفه ای خود بیش از 2000 نقاشی، کتاب مصور، و ... خلق کرده است. آثار او در طول زندگی و حتی پس از آن معروف و دوست داشتنی بوده است.


Jean-Michel Basquiat
(Jean-Michel Basquiat (1960–1988 یک هنرمند آمریکایی بود که زندگی کوتاهش، قبل از اینکه در سن 27 سالگی بر اثر مصرف بیش از حد هروئئین از بین برود، بسیار درخشان و روشن بود. آثار او بیشتر در زمینه مسائل اجتماعی از جمله مبارزه با ساختارهای قدرت، نژادپرستی و اختلاف طبقاتی بود. در 1976 او تحت نام SAMO، شروع به کشیدن نقاشی های دیواری کرد و این کار را تا اواخر دهه 70 ادامه داد.


در سال 1980 زمانی که او در یک گالری گروهی شرکت کرد، آثارش مورد توجه قرار گرفت. به زودی هر یک از نقاشی هایش 50000 دلار فروش رفت. Basquiat بخشی از جنبش Neo-Expressionist بود، که اغلب اشیا شناخته شده یا ایده های عاطفی را به تصویر کشیده است. در اواسط دهه 80 او با Andy Warhol روی مجموعه ای از آثار مشترک همکاری کرد.


در آثار شخصی Basquiat اغلب کلمات و بافت های گرافیتی مانند گنجانده شده است. آثار او تحت تاثیر میراث آفریقایی-کارائیبی، از جمله یک نقاشی پند پنلی است که داستان های تجارت برده در مصر و اقیانوس اطلاس را روایت می کنند. بسیاری از ثار این هنرمند به شکل طرح اولیه یا طراحی چرکنویس و پر از خط و خطوط هستند.


کارهای او از لحاظ ایجاد احساسات و تفکر بسیار الهام بخش است.

Robert S. Duncanson
(Robert S. Duncanson (1821–1872 یک نقاشی آفریقایی-آمریکایی تبار بود که در مدرسه Hudson River همکاری می کرد. او به طور رسمی آموزش ندیده بود اما مهارت های خود را از طریق کپی کردن نقاشی های چاپی و مشاهده ارتقا بخشید. در سال 1840، او در نمایشگاهی در Hudson River در اوهایو شروع به کار کرد. خانواده Duncanson، عیلرغم آفریقایی- آمریکایی تبار بودنشان، اجازه حضور در این رویداد را نداشتند و این نهایت تبعیض نژادی آن زمان بود. او در طول دهه 1840 روی نقاشی پرتره متمرکز شده بود.


تا زمانی که فعالیت خود را به سمت نقاشی منظره معطوف کرد که کارش هم در این حیطه گرفت. Charles Avery یکی از طرفداری الغای برده داری، یکی از نقاشی های Duncanson را سفارش داد. این امر منجر به ایجاد شبکه ای از کاربران ضد برده داری و حامیان هنر شد. مناظری که این نقاشی به تصویر کشیده است چیزی بیش از تفسیر فضای فیزیکی است. آنها حاوی پیام های سیاسی-اجتماعی روز بودند.


Duncanson در طول جنگ داخلی خود را به کانادا تبعید کرد. او به میزان زیادی تحت تاثیر مناظر کانادا قرار گرفت. او یکی از اولین نقاشان آمریکایی است که در کانادا اقامت داشته و روی مناظز آن متمرکز شده است.

Abanindranath Tagore
(Abanindranath Tagore (1871–1951 هنرمند، نویسنده هندی و موسس مدرسه هنر Bengal است. او به عنوان اولین هنرمند هندی به دست یابی به شناخت نسبت به سراسر جهان تلاش می کرد. او در مدرسه هنر کلکته زیر نظر نقاشان اروپایی مثل O. Ghilardi و Charles Palmer تحصیل می کرد.


Tagore هنر غرب را "مادی" می پنداشت و به حای آن بر سنت های هنر هندی متمرکز شده بود. در اوایل کارش هنر مغولی و همچنین هنر و خوشنویسی های ژاپنی او را تا حد زیادی تحت تاثیر قرار داده بود که می توان این را در آثار آبرنگش مشاهده کرد. Tagore این سبک نقاشی هندی را توسعه داد و آن را با تصاویر با کیفیت و مدرن ترکیب کرد. بهارات ماتا ("مادر هند") جزو چنین نقاشی ها بود که زنی را با 4 دست نشان می داد که توصیفی از خدایان هندو است.


این سبک هنری به عنوان سبک ملی هنر تثبیت شد و محبوبیت جهانی پیدا کرد و هندوی ها و هنرمندان را به سمت گالری های اروپایی کشاند. تا امروز هم مدرسه هنر بنگال جایگاه هنرمندان و خوشنویسان است.

Amrita Sher-Gil
(Amrita Sher-Gil (1913–1941 یک نقاش هند و مجارستانی است که به عنوان یکی از مهم ترین نقاشان زن هند قرن 21 شناخته می شود. او کارش را زمانی که یک دختر بچه بود در مجارستان آغاز کرد، و و قتی در سال 1934 در سن 21 سالگی به هندوستان رفت هنرش شکوفا شد. آثار او روی فقر در هند متمرکز است و جهان و زندگی را با رنگ به تصویر می کشد.


او واقعیت هند را به تسخیر در آورده و این کار را با نشان دادن پیکرهایی با احساسات منفعل و اخمو و عبوس انجام می دهد. او روی کارگران مزارع، پرستاران و دیگر مردم عادی در جنوب هند متمرکز شده است. سبک او الهام گرفته از سبک مدرنیسم اروپا است اما در عین حال استقلال هندوستان را به عنوان یک کشور و یک فرهنگ به رسمیت می شناخت.


مرگ او نبود که باعث محبوبیت کارهایش در هند و اروپا شود. او همچنین به عنوان گران ترین هنرمند هندی نیز شناخته می شود، یکی از نقاشی های او در سال 2006 به مبلغ 6.9 کرور معادل 1.5 میلیون دلار آن زمان به فروش رفت. کارهای او الهام بخش هنرمندان معاصر نیز هست.

Tarsila do Amaral
(Tarsila do Amaral (1886–1973 یک هنرمند مدرنیست برزیلی است که کارهایش ترکیبی از ایده های برزیلی با زیباییشناسی آوانگارد است. Tarsila به دنیا آمد تا ممتاز باشد، اما بر خلاف زنان ممتاز آن زمان، او خانواده ای داشت که او را هم از نظر تحصیلات و هم هنر حمایت کردند. او در پاریس، جایی که با سبک کوبیسم و لژه تاثیر پذیرفت، به تحصیل هنر پرداخت.


او یکی از اعضای گروه 5 نفری Grudo dos Cinco بود که در سال 1922 در سائوپائولو تشکیل شد. هنرمندان شرکت کننده در این رویداد خلق هنر محافظه کارانه را با زیبایی مدرن به چالش کشیدند. این رویداد و هنرمندان درگیر در آن در پنبش و ارتقای فرهنگ برزیل از طریق هنر در جهان نقش مهمی داشتند.

در سال 1923، Tarsila به پاریس بازگشت و فرهنگ خود را به سبک های مدرن و کوبیسم تزریق کرد.


Oswald de Andrade، شاعر و عضو گروه Grupo dos Cinco، شعری سروده است که او به تصویر کشیده است. کارهای او برای هنرمندان تا فرهنگ برزیل را به دنیا، مخصوصا اروپا، که نقش بسزایی در تاثیرگرفتن برزیل داشته است، منتقل کنند.


Tarsila تعداد 230 نقاشی از خود ب یادگار گذاشته است که کمک کرد سبک مدرنیسم به آمریکای لاتین بیاید و برزیل را با جهان به اشتراک بگذارد. آثار او به خاطر به اشتراک گذاشتن فرهنگ بومی برزیل در هنر، الهام بخش هنرمندان است.

Wen Zhengming
(Wen Zhengming (1470–1559 یک نقاش، خوشنویس و شاعر چینی بود و به عنوان یکی از اساتیذ نقاشی Ming شناخته می شود. آثار Wen اغلب روی موضوعات ساده مثل یک درخت، و تم تنهایی و انزوا متمرکز بود. او هنرآموز و تحت تاثیر موسس مدرسه Wu، استاد Shen Zhou بود.


Wen آثار خود را در سبک های مختلف طراحی می کرد که در تبدیل شدن او به یکی از پرکارتین هنرمندان در زمینه نقاشی و شعر نقش بسزایی داشت. نقاشی های او با تلاش کلکسیونرها، در اواخر دروه Ming، جمع آوری شد.


Wen از چهره های پیشرو دوره مینگ شد او رهبر مدرسه Wu شد که این باعث شد دانجشویان زیادی جذب این مدرسه شوند، پس از او هم فرزندانش راه او را ادامه دادند.

Kamal ud-Din Behzad (کمال الدین بهزاد)
(Kamal ud-Din Behzad (c. 1450 – c. 1535- کمال الدین بهزاد، نقاش ایرانی است که به خاطر نقاشی های مینیاتور و دستخط بی نظیرش مشهور است. نسخه های خطی بهزاد دارای سبک خاص خود هنرمند است که در آن از ترکیب های هندسی رایج در هنر ایرانی نشنئت گرفته است. او همچنین در هدایت متعادل چشم بیننده در سر تا سر طرح مهارت خارق العاده ای دارد.


آثار استاد بهزاد به طور طبیعی پویا و پر جنب و جوس و رسا هستند که در آن زمان غیرمعمول بوده است. او با استفاده از حرکات واقع گرایانه و احساسات در چهره نقاشی هایش، طبیعت و طبیعی گرایی را به آثار ایرانی معرفی و وارد نقاشی ایرانی کرد. او به جای اینکه فضاهای خالی را با طرح پر کند بیشتر روی تک تک اجزای درون ترکیب کار می کرد.


او به عنوان یکی از بزرگترین نقاشان مینیاتور ایرانی شناخته شده است و آثارش الهام بخش هنر ایرانی و هندی می باشد.

نتیجه گیری
لیست بالا کوتاه و ناقص است، و تنها 10 تن از هنرمندان تاثیرگذار سراسر دنیا معرفی شدند. در مقاله های بعد به معرفی دیگر هنرمندان تاثیرگذار دنیا خواهیم پرداخت.